Reisverslag oktober 2012

20 oktober 2012 tot en met 27 oktober 2012


Op woensdagmiddag 17 oktober mochten we weer onze trailer met hulpgoederen laden.
In onze heerlijk droge en van alle gemakken voorziene loods, stond de trailer al klaar om te worden geladen. Er was weer een gigantische hoeveelheid. (90 m3 gaat er in de trailer en WEER hebben we wat overgehouden)
Soms denk je bij jezelf, "waar komt dit alles toch vandaan?"

Het was dan ook bepaald niet niks:
  • zo'n 400 bananendozen kleding en ca 100 zakken met jassen;
  • maarliefst bijna 4000 kg melkpoeder en voedingssupplementen;
  • ongeveer 5.500 kg voedsel dat (met dank aan de vrijwilligers) kon worden ingezameld in een aantal winkels in Zwolle en Kampen;
  • nog eens 3000 kg HAK groente
  • en nog veel, veel meer (zoals koelkasten, wasmachines, TV's, meubilair etc.)

De vrachtauto is op donderdagmiddag 18 oktober vertrokken en wij zijn zelf zaterdagmorgen 20 oktober gestart. ( "Wij" zijn dan Paulien en Henk de Breij en onze zoon Frits en kleinzoon Rick (die overigens helemaal "gek" is van Roemenië en de hulp die daar wordt verleend)

Zondagmiddag kwamen we in Sebis (west Roemenië) bij het kindertehuis aan (onze vaste stek) en hebben daar de kerkdienst van de Baptistengemeente bezocht. Speciaal voor deze gelegenheid werd de oogstdankdienst gehouden.
Het was een gevarieerde dienst met wisselende medewerking van de kinderen, zangkoor, jeugdkoor en muziekband. We kijken fijn op deze dienst terug.

Na afloop van de dienst gingen een aantal mannen snel naar huis om zich om te kleden, want de vrachtauto zou nog die avond worden uitgeladen. Het ging weer als een gesmeerde machine. Maar ja het zijn ook vaak dezelfde mensen die helpen lossen dus weet men inmiddels hoe en waar alles moet komen te staan.

Het deel voor Blaj (onze 2e losplaats in centraal Roemenië) zou deze keer met een (bij ons goed bekend staand) Roemeens bedrijf van Sebis naar Blaj worden gebracht. Wij zijn dus maandag doorgegaan naar Blaj, waar de Roemeense auto dinsdagmorgen al heel vroeg (07.00 uur) werd gelost.

Dinsdag hebben we weer een bezoek gebracht aan de kliniek voor Neonatologie in Tirgu Mures. We hadden ca 15 bananendozen met babykleertjes voor de allerkleinsten en een grote hoeveelheid waspoeder bij ons. Ook hadden we allemaal gebreide mutsjes, truitjes en dekentjes bij ons, gemaakt door een aantal ouderen uit verzorgingstehuis "de Vijverhof" in Kampen. Reuze blij was men met alles wat we hebben meegenomen.

We zijn woensdagmorgen al weer in de auto gestapt om naar onze eigen verzorgingstehuizen in Halmagiu en Magulicea te gaan (deze plaatsen liggen op de route van Blaj naar Sebis)
Het is steeds weer indrukwekkend als je de blijde en gelukkige uitstraling van deze mensen (die allemaal op meer of mindere wijze gehandicapt zijn) ziet. Vol trots liet één van hen zien dat het hem al aardig lukte om zich met de rollator voort te bewegen die hij net had gekregen. Dat zijn fijne momenten. Dan realiseer je je pas goed waar je het voor doet.

Terug in het kindertehuis in Sebis konden we even een beetje bijkomen van alle drukte.

De leiding van ons kindertehuis spant zich altijd erg in om te proberen te achterhalen of er nog familie is van de kinderen die in het kindertehuis zitten. In een aantal gevallen lukt het om bijvoorbeeld te achterhalen dat er nog één of meerdere ouders zijn en waarom de kinderen zijn afgestaan of soms zijn achtergelaten.
Dan wordt ook vaak een poging gedaan om de gezinssituatie te verbeteren. (Er wordt werk gezocht, woonomstandigheden soms verbeterd etc)
Dat lukt niet altijd, maar soms wel en dan is er wel eens de mogelijkheid dat de kinderen weer terug kunnen naar hun eigen familie.
Dat is recent ook bij enkele kinderen uit ons kindertehuis gebeurd.
Een positieve zaak, want het is toch goed als kinderen weer terug kunnen naar hun eigen familie.

De donderdag zou worden besteed om naar Arad te gaan waar ons 2e kindertehuis zou worden geopend, maar daar was een kink in de kabel gekomen bij het opleveren van het pand. We hebben goede hoop dat dit in het voorjaar alsnog gerealiseerd kan worden.
Dus hebben we een dagje rust gehad en in de omgeving wat rond gekeken.

Het is nog altijd moeilijk te begrijpen dat er nog zoveel nood is.
Het is waar, het gaat vooruit en er zijn velen met een redelijk bestaan, maar nog steeds zijn er grote groepen mensen (vooral ouderen, alleenstaanden, zieken en gehandicapten) die geen of onvoldoende inkomen hebben om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. DUS: niet dagelijks een warme maaltijd (soms zelfs geen brood)!
Wel is het fijn om te weten dat we dan van onze kant een heel klein steentje mogen bijdragen om de ergste nood van een aantal mensen wat te verlichten.
Dat is iets om dankbaar voor te zijn.

Vrijdagmorgen was voor ons het moment weer aangebroken om aan de terugreis te beginnen. Enerzijds uiteraard fijn om weer naar huis te gaan, maar ook best moeilijk om weg te gaan van de mensen daar, die voor ons vrienden zijn geworden in de 21 jaar dat we daar nu komen.

Zaterdagmiddag kwamen we weer veilig thuis, dankbaar terugkijkend op een fijne en zinvolle reis.
We danken God voor de goede tijd die we mochten hebben en dat we weer bewaard zijn gebleven voor ongelukken

28 oktober 2012. Henk de Breij

Voor dit transport is een fotoalbum samengesteld. Klik hier voor deze foto's.

[terug]